Skip to main content

Crossroads
ΛΙΝΑ ΠΗΓΑΔΙΩΤΗ

Εγκαίνια: Τετάρτη 8 Νοεµβρίου 5:00 – 8:00
Ανοιχτά: Πέµπτη 9 µέχρι Κυριακή 12 Νοεµβρίου 12:00 – 8:00
Γκαλερί 3ου Ορόφου

Επιµέλεια ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΜΗΤΡΕΝΤΣΕ

Το «Crossroads» ή «Διασταυρώσεις» είναι μια νέα ατομική έκθεση αναδρομικού χαρακτήρα, της εικαστικού Λίνας Πηγαδιώτη στον Φιλολογικό Σύλλογο Παρνασσός στην Αθήνα. Περιλαμβάνει μια δυναμική συλλογή, κυρίως παλαιότερων -από το 2014, αλλά και νέων έργων.
Διασταυρώσεις εναντίον μονόδρομου ή πλουραλισμός ενάντια μιας μονοδιάστατης πραγματικότητας; Οι διασταυρώσεις έχουν μια ανοιχτή έννοια. Μας δίνουν τη δυνατότητα για διαφορετικές κατευθύνσεις στη ζωή, σε αντίθεση με τον μονόδρομο. Οι διασταυρώσεις είναι ένα σημείο έντασης, που είναι ίσο με τη ροή της ενέργειας», λέει η Πηγαδιώτη.
Οι σαγηνευτικές νέες σειρές έργων αποτελούν ένα μεταφυσικό βασίλειο για την κάθαρση του ανθρώπινου πόνου: 12 Απόστολοι, Πάσχοντες, Εγκλωβισμένοι, Μετουσιωμένοι, Διασωθέντες, Πειραματιζόμενοι, Ανάταση είναι οι κύριες ενότητες που τέμνουν την έκθεση.
Η καλλιτεχνική πρακτική της Πηγαδιώτη συνδυάζει την τεκμηρίωση και τις τεχνικές μεθόδους με τα εκφραστικά μέσα: ζωγραφική, χαρακτική, κολάζ, μικτή τεχνική, γλυπτική και εγκατάσταση αποκαλύπτουν τις ποικίλες διαδικασίες της πρακτικής της, την καλλιτεχνική της εκπαίδευση και την προσωπική της ιστορία που όμως γίνεται παγκόσμια. Η πρακτική της τροφοδοτούνταν πάντα από ένα πλήθος πηγών: ποιητικές, φιλοσοφικές, θρησκευτικές, επιστημονικές και πολιτικές. Αλλά σε αυτό το νέο εκτενές έργο, μας προτρέπει να αναλογιστούμε για την πρόσφατη παγκόσμια καταστροφή, τον πόλεμο, τις τρομοκρατικές επιθέσεις στο Παρίσι το 2015 και την πανδημία. Αυτά υποδηλώνονται μέσα από το σύμβολο του σταυρού που αντιπροσωπεύει την ανθρωπότητα η οποία δέχεται επίθεση. Η καλλιτέχνιδα παίζει με τη χριστιανική εικονογραφία, αλλά οι εικόνες της δεν είναι αυτές της κλασικής ζωγραφικής, γίνονται εμβληματικές λόγω του ρόλου που παίζουν μέσα στις καθημερινές μας ιστορίες.

Η αφηρημένη τέχνη ήταν πάντα συνδεδεμένη με τον πνευματισμό: βλέπε Mondrian, Malevich, Rothko και Rauschenberg. Η Πηγαδιώτη δημιουργεί έναν διάλογο ιδιαίτερα με τον Rauschenberg με ιδιότυπο τρόπο. Τα ποικίλα υλικά όπως reboard, χαρακτική, αποκόμματα, μονοτυπίες, φωτογραφίες, κείμενο, εφήμερα και εξπρεσιονιστικές πινελιές, συχνά προκαλούν αναμνήσεις της παιδικής της ηλικίας και της σεξουαλικής και οικιακής της ταυτότητας ?. Για την Πηγαδιώτη, η χρήση του κολάζ στις συνθέσεις της φαίνεται συχνά να χρησιμεύει ως ένα είδος συντομογραφίας για την ένδειξη της σύνδεσης ενός έργου με τις προσωπικές αφηγήσεις του εαυτού και της ταυτότητας, δουλεύοντας στη σκιά της παράδοσης του Αφηρημένου Εξπρεσιονισμού. Όσον αφορά το διάσημο απόφθεγμα του Rauschenberg, “Η ζωγραφική σχετίζεται τόσο με την τέχνη όσο και με τη ζωή. Προσπαθώ να δράσω στο χάσμα μεταξύ των δύο”. Αν η ζωγραφική είναι το μεσοδιάστημα μεταξύ τέχνης και ζωής, τότε η χρήση αντικειμένων με προσωπικό νόημα παίζει αναπόσπαστο ρόλο στο έργο του Rauschenberg, όπως και στις «Διασταυρώσεις» της Πηγαδιώτη.
Η πνευματικότητα και η αντίληψη εκδηλώνονται ως μορφές αινιγματικής πολυπλοκότητας που αναδεικνύονται από την επανάληψη των τυπωμένων μοτίβων που εμφανίζονται σε όλη την δουλειά της, αλλά πιο εμφατικά στη σειρά με τίτλο «Mosaics» (μικτή τεχνική και εκτυπώσεις σε reboard) και στο ομώνυμο έργο «Crossroads» 2016 (χαρακτική σε χαρτί και reboard με νέον επιγραφή).
Μπορεί επίσης να συναντήσουμε στην έκθεση ζωγραφικές ή γλυπτικές «περιπέτειες», που έχουν προκαλέσει το ενδιαφέρον της Πηγαδιώτη στο παρελθόν, π.χ. «Puzzle me» και «Puzzle me Not» 2017 (Μικτή τεχνική σε πλεξιγκλάς και ξύλο). Και στη μεγάλης κλίμακας σειρά «…διαδρομές…» που παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στην ατομική της στο Λονδίνο το 2015, βλέπουμε εικόνες από την οικογενειακή της ιστορία, χειρόγραφα, ποιητικά αποσπάσματα και μια ξύλινη κόκκινη σκάλα που μας οδηγεί στους ουρανούς, όλα ενωμένα μαζί σε διατομές και διασταυρούμενα πάνελ, συγκεντρώνουν την μνήμη της καταληπτικής ύπαρξης. Οι εικόνες του Πάπα που απεικονίζονται στη νέα σειρά με τίτλο «Hurt», είναι παγιδευμένες κάτω από στρώματα κόκκινων πινελιών, όπου λέξεις με έντονο νόημα όπως η προσευχή, συνδέουν την ύλη, το συναίσθημα και την μνήμη. Οι εικόνες της Πηγαδιώτη εμπλέκονται με τον αντίκτυπο του χρόνου και την αισθητική εμπειρία που αναδύεται από τη φθορά, το σχίσιμο και την καταστροφή – αναφορικά με τις διάσημες ‘’αποτοιχίσεις’’ της καλλιτέχνιδας Ρένα Παπασπύρου – δημιουργώντας ταυτόχρονα την αίσθηση της αλλοίωσης που αφήνει ο χρόνος πάνω στην ύλη, αλλά και τα σημάδια του χρόνου πάνω στο ανθρώπινο σώμα. Γράμματα, κόκκινες γραφές, υφές και τυχαία επεισόδια, συμπληρώνουν την Βίβλο επικοινωνίας της καλλιτέχνιδας. Λες και η ίδια η γλώσσα έχει γίνει υλικό, ένα γλυπτικό μέσο της ανθρώπινης ανάτασης.

Χριστίνα Μήτρεντσε 2023
επιμελήτρια / καλλιτέχνης

Leave a Reply