Το έργο αποτυπώνει την εικόνα ενός φτωχικού σπιτιού, απλουστευτικής αρχιτεκτονικής που δημιουργεί την αίσθηση της πρόχειρης κατασκευής. Μια γυναικεία φιγούρα, με σκούρα ρούχα και τσεμπέρι, καθισμένη στον ήλιο, μπροστά στην κλειστή πόρτα, εργάζεται σκυφτή. Η τεράστια ρωγμή στον τοίχο, η χωμάτινη αυλή, τα ευτελή υλικά (το ξύλινο δοκάρι που στηρίζει το στέγαστρο) αποτελούν τις λεπτομέρειες που ενισχύουν το ρεαλιστικό χαρακτήρα του έργου. Η απόδοση όμως της ηλιόλουστης ατμόσφαιρας, με τις φωτοσκιάσεις της, της επίτασης του λευκού του τοίχου του σπιτιού λόγω του δυνατού φωτός, της βλάστησης που διακρίνεται πίσω από το σπίτι, επηρεάζεται από τις επιταγές του ιμπρεσιονισμού.