Γυμνό που βασίζεται μεν σε ακαδημαϊκό σχέδιο στην απόδοση του γυμνού σώματος αλλά το αγνοεί όσον αφορά τον περιβάλλοντα χώρο. Είναι όμως τα διδάγματα του ιμπρεσιονισμού που υπερτερούν των ακαδημαϊκών κανόνων, δημιουργώντας ένα σύνολο που υποδηλώνει το πέρασμα της ζωγράφου από το ακαδημαϊκό πλαίσιο σε διαφορετικές, μοντέρνες τάσεις. Το σώμα παρουσιάζεται μέσα από ατμοσφαιρική φωτοσκίαση, υποβάλλοντας μια αισθησιακή εσωτερικότητα και μια ποιητική διάθεση που ενισχύεται από το σκοτεινό και μυστηριώδες φόντο, το νερό, το πέτρινο δάπεδο και κιγκλίδωμα, όλα στην περιορισμένη χρωματική κλίμακα μεταξύ σκούρου πράσινου και καφέ.