Η ζωγράφος προσεγγίζει το θέμα της με στοργική ματιά, καταφέρνοντας να αποτυπώσει σε αυτό το παιδικό πορτρέτο μια φευγαλέα στιγμή, όταν το παιδί σκέφτεται κάτι και κοιτάζει αφηρημένα μακριά. Το βλέμμα του παιδιού έχει γλυκύτητα και το μισάνοιχτο στόμα υποβάλλει μια αίσθηση αθωότητας. Ωστόσο, στο ύφος του παιδιού κυριαρχεί μια συστολή και μια μελαγχολία που επιτείνεται με τον ασυνήθιστο συνδυασμό του σκούρου μπλε φόντου και της σκουροπράσινης περιβολής του παιδιού, η οποία παραπέμπει σε στρατιωτικό ένδυμα, ασύμβατο με την ηλικία του, πράγμα όμως που αποτελούσε συνήθη ενδυμασία των μαθητών των σχολών της εποχής. Η πινελιά είναι παχιά, σταθερή και μελετημένη και η έντονη φωτοσκίαση προσδίδει εσωτερικό βάθος στην προσωπογραφία.