Μια θαλασσογραφία από τη ζωγράφο, της οποίας οι θαλασσογραφίες αποτέλεσαν βασικό θέμα του έργου της. Η θάλασσα αποδίδεται τρικυμισμένη, μια ώρα που ο ουρανός έχει σκοτεινιάσει από τη θύελλα. Για τις ελάχιστες ακτίνες φωτός που διαπερνούν το βαρύ ουρανό χρησιμοποιείται κίτρινο που αντανακλάται κατά σημεία στη θάλασσα, σε ανοιχτό πράσινο. Η ταραγμένη επιφάνεια τη θάλασσας σχεδιάζεται απευθείας με χρώμα, με λεπτές, πυκνές πινελιές. Οι λευκές κορυφές των κυμάτων συναντιούνται με το θολό ορίζοντα. Η μανία των στοιχείων της φύσης και η βαριά, ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα δημιουργεί δέος και αντιμετωπίζεται με λυρική διάθεση.