Τοπίο από τα Επτάνησα, όπου το βασικό στοιχείο της σύνθεσης (η Μονή) αποδίδεται με ρεαλιστική σχεδιαστική λεπτομέρεια, ενώ για την απόδοση του περιβάλλοντος χώρου χρησιμοποιούνται περισσότερο χρωματικά σχήματα. Τα στοιχεία της δομής της σύνθεσης είναι ισορροπημένα: η έντονη κατηφορική φορά της πλαγιάς βρίσκει αντιρρόπηση στους λόφους που ορθώνονται αριστερά και δεξιά και, σταματά, σε πρώτο επίπεδο, στη Μονή, στο τέλος του γκρεμού. Κυρίως όμως ισορροπεί με τη γραμμή του ορίζοντα, που τοποθετείται ψηλότερα, στο δεύτερο επίπεδο του έργου, και χάνεται στο βάθος. Το φως αποτελεί δομικό στοιχείο, συγκεντρωμένο στο μέσον του έργου, σχεδόν ανακλώμενο από τους λευκούς τοίχους του μοναστηριού.