Στο πλαίσιο μιας ακαδημαϊκής λογικής, το έργο στηρίζεται σε σχέδιο ακριβείας για μια ρεαλιστική αλλά, ταυτόχρονα, τρυφερή ζωγραφική απόδοση σκηνής από τη ζωή δύο παιδιών που φοιτούν στη Σχολή Απόρων Παιδιών του Φιλολογικού Συλλόγου «Παρνασσός». Και τα δύο παιδιά έχουν στραμμένα τα νώτα τους στο θεατή, και ενώ το ένα μοιάζει να εφαρμόζει τα πρόσφατα μαθήματα γραφής στον εξωτερικό τοίχο του «Παρνασσού», κοντά στον πίνακα ανακοινώσεων, το δεύτερο, καθισμένο, διαβάζει αυτό που γράφει ο συμμαθητής του: «Παρνασσός». Η Σχολή αποτελεί προφανώς ένα φωτεινό διάλλειμα στην τραχιά βιοπάλη της καθημερινότητας των παιδιών, που υποδηλώνεται με τα φτωχικά ρούχα και τα κασελάκια του λούστρου που κρατούν, τα σύνεργα της δουλειάς τους.